کشف یک منشا عصبی منحصر به فرد در مغز انسان – یک ضربه

گروهی از دانشمندان دانشکده پزشکی دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو مطالعه ای انجام دادند که درک جدیدی از نحوه رشد قسمت جلویی مغز انسان ارائه می دهد.

من گزارش میدم تکناکاین مطالعه شواهدی مبنی بر منبعی از نورون‌های بازدارنده (dInNs) در مغز انسان ارائه می‌کند که از سایر گونه‌ها مانند موش، یک حیوان آزمایشگاهی رایج که در تحقیقات مغزی استفاده می‌شود، متمایز است. محققان یافته های خود را در مقاله ای که اخیراً در مجله Nature منتشر شده است، تشریح کردند.

عملکرد و اهمیت بخش قدامی

پیش مغز یا قشر مغز بزرگترین قسمت مغز است که برای طیف وسیعی از عملکردها مانند شناخت، بینایی، توجه و حافظه مهم است. نورون ها سلول هایی هستند که به عنوان مدارهای مجزا در مغز عمل می کنند. نورون های بازدارنده عموماً به عنوان یک نوع کلید خاموش عصبی عمل می کنند و عملکرد آنها برعکس کلیدهای روشن نورون های تحریکی است.

گلیسون که یکی از محققین این مطالعه بود، توضیح داد: “انسانها قشر مغز بسیار بزرگ و چروکیده ای دارند که احتمالاً از عملکردهای شناختی بالاتری نسبت به گونه های دیگر مانند جوندگان پشتیبانی می کند.”

او گفت که نورون های بازدارنده در موش ها از اعماق مغز در حال رشد منشا می گیرند. این مطالعه این مدل را با ارزیابی رده سلولی آزمایش کرد. آنها وجود dInN را پیدا کردند که در موش ها وجود ندارد. گلیسون گفت که یافتن شواهدی از این نوع خاص از نورون در انسان، راه را برای درک بهتر از ویژگی مغز انسان باز می کند.

وی افزود: انتظار داریم dInN ها از مدل های جدید و دقیق تری از مغز انسان پشتیبانی کنند. dInN یک مدل به روز شده از مغز است و ممکن است به توضیح منشأ برخی از بیماری ها مانند صرع، اسکیزوفرنی یا اوتیسم کمک کند.

اصل و نسب سلولی و ساختار مغز

محققان به ویژه به ردیابی اصل و نسب انواع موزاییکی سلول های مغز علاقه مند بودند. چانگ، یکی دیگر از محققین این مطالعه، می گوید: «اگر دو سلول دارای سلول مادر یکسان باشند، می توان گفت که دودمان یکسانی دارند.

یانگ توضیح داد که اگر دو سلول منفرد دارای یک نوع موزاییک باشند، از یک سلول مادر مشترک متولد می شوند که آن را به همه دختران خود منتقل می کند. بنابراین، انواع موزاییک در سلول ها به عنوان نام خانوادگی در انسان عمل می کنند.

محققان به طور مستقیم به مغز دو اهداکننده عصب که به دلایل طبیعی فوت کرده بودند، دسترسی پیدا کردند. آنها از انواع موزاییک برای ردیابی این سلول ها، شناسایی سلول های خواهر متولد شده در همان ناحیه مغز و تعیین نام های به اصطلاح خانوادگی در سراسر مغز استفاده کردند.

آنها فاش کردند که برخی از نورون‌های بازدارنده و تحریک‌کننده اساساً نام خانوادگی یکسانی دارند، که چانگ می‌گوید به این معنی است که دو نوع نورون یک نام مشترک دارند. وی افزود که این دو گونه احتمالاً در لحظه نهایی رشد مغز جنینی از هم جدا می شوند و خاطرنشان کرد که چنین ارتباط سلولی در گونه های دیگر وجود ندارد.

گلیسون در پایان گفت: “ما امیدواریم که مقاله ما به سایر محققان کمک کند تا مدل های بهتری از بیماری های عصبی را توسعه دهند تا بفهمند کدام نوع از بیماری های مغزی می تواند توسط اختلالات رشدی ایجاد شود.”

(تصویر: مطالعه جدیدی که توسط محققان دانشگاه کالیفرنیا سن دیگو انجام شده است، نورون‌های بازدارنده منحصربه‌فردی را در پیش‌مغز انسان نشان می‌دهد، و بینش‌هایی را ارائه می‌دهد که ممکن است مدل‌های عملکرد مغز و بیماری را بهبود بخشد، و نشان می‌دهد که برخی از نورون‌ها دودمان مشترکی دارند. این کشف پیامدهای مهمی برای درک دارد. بیماری های مغزی